ՀԱՎԱՏԱՐՄՈՒԹՅՈՒՆԸ ՍՐՏԻ ԱՐԱՏ ՉԷ

Հեղափոխության շունչն է զգացվում և Տիեզերքում,

Ու շուռ է եկել ամեն ինչ հիմա:

Իսկապե՛ս.

Չէ՞ որ դարե՜ր շարունակ

Մեր Հողագնդի կտուրից վերև

Չի անցել ոչի՜նչ -

Ո՛չ քամուց քըշված աշնան մի տերև,

Ո՛չ գընդակ,

Ո՛չ ճիչ:

 

Եվ մինչև անգամ ամեն մի թըռչուն,

Որ վերևում է շընչում

Ու շըրջում,

Թըռչունն ինչ է որ -

Փա՜ռք ստեղծողին -

Թռչունն էլ վերջում

Հանգըստանում է կամ... սատկում հողին:

 

Վայր ընկնող աստղեր՝

Երկնային ծովից մի պահ դուրս թռած

Օձաձկան պես -

Նո՛ւյնպես վերևից:

 

Գիսավոր աստղեր՝

Ղումաշից կարած

Զանգաձև շորի փեշերը փռած

Բոց աղջըկա պես -

Նո՛ւյնպես վերևից:

 

Հրեշտակները՝

Դարձյա՛լ վերևից:

Նաև՝

         դևե՛րը:

Եվ ինքը՝

                  աստվա՜ծ...