ՆԱՀԱՆՋ ԵՐԳՈՎ

Էլեկտրական լարին միշտ կիպ ու հուպ

Իր եղանով անկոթ

         տրոլեյբուսը

                  մերթ-մերթ

Շաղ է տալիս կայծի խրձեր խառն ու խռիվ,

Շաղ է տալիս այնպես,

Ասես անտես մի մարդ

Ինչ-որ բան է զոդում

Խավարի մեջ,

Օդում:

 

Մեր սրտերն էլ չէ՞ որ զոդված էին իրար,

Զոդված էին՝

         ասես աստծու հենց ի՛ր ձեռքով.

Ո՜չ մի սպի չկար զոդման տեղում:

Զոդված էին՝

         ինչպես մոլեկուլն է զոդված,

Եվ ատոմը...

 

Ու մենք - բաժանվո՞ւմ ենք:

 

Հիմա անգիր գիտի ողջ աշխարհը.

Երբ անբաժանելին բաժանում են՝

Անջատվում է ահե՜ղ մի ջերմություն:

-Վկա՝ ատոմն ինքը:

 

Իսկ մեր բաժանումից... ծնունդ կառնի

Մի այնպիսի՛ ահեղ սառնամանիք ու ցուրտ,

Որ չի կարող չազդել եղանակի՜ վրա:

-Վկան՝ բևեռները...