ՆԱՀԱՆՋ ԵՐԳՈՎ

Հեռանալուց առաջ ձմեռն ահավասիկ

Թաց կոկորդն է մաքրում մի անհարմար հազով՝

Իբրև ճարահատյալ իր մեկնումի նշան:

 

Մեկնելու եմ ե՛ս էլ...

 

Ու ես ճիչս եմ խզում իմ կիսաբաց բերնում՝

Կիպ շարժումով ձեռքիս,

Հպա՜րտ ձեռքիս:

 

Մեկնելու եմ ե՛ս էլ...

 

Թե լինեին մտքեր ձայնագրող նիշեր՝

Կդառնայի գուցե նո՛ր Բեթհովեն.

Ե՛վ խլացած արդեն՝

Բիրտ աղմուկից ցավի,

Բայց և լեցուն սիրո նվագներո՜վ:

 

Մեկնելու եմ ե՛ս էլ...

 

Վաղը կայարանում ես շունչ կառնեմ ազատ՝

Գործող հրաբուխի ինձ հարազատ վայրում.

-Շոգեքարշերն իրենց խառնարանից նեղլիկ

Ծուխ կփնչան երկինք՝

Հուր ժայթքելու պատրաստ:

 

Իսկ իմ ծուխը երբեք դու չե՜ս տեսնի...

Ու կմեկնեմ հեռու,

Ու կմեկնեմ անդարձ,

Ու կնստեմ մարդկանց սրտերին մոտ,

Որ տաքանամ մի քիչ նրանց բարությունից,

Եվ տաքանան մի քիչ նրանք իմ բարկ սիրուց...