Դի՛ր քո ձեռքն այդ դեպքում իմ մատաղ ճակատին,
Քո բազուկով գրկիր իրանը պատանուս,
Քո գոռ շնչով լցրու թոքերն իմ աղքատիկ,
Կամքիդ ուժով կամքս չտեսնի տատանում:
Դի՛ր քո սիրտը կրքոտ,- թեև պակաս չէ իմ
Սիրտը՝ կատաղությամբ մոլուցքում մխրճված,-
Կրծքավանդակիս տակ... Արհամարհանքդ հին
Աչքերիս քուրայում բոցկլտա թող թրծված,
Անհողմնահար մնա, մնա հար մշտառկա...
Եվ մոլեգնած խոլ ձիդ թող ելնի արշավի
Հոգուս ստեպներում անծայրածիր այնքա՜ն,
Այնքան արգասավոր և բազմաբարիք...
Թող որ այսօրվանից ես երգեմ քո ձայնով,
Քո երգերի թափի ժառանգորդը լինեմ,
Լինեմ գալիքների աստղագուշակ, ձայնող,
Գալիք ղողանջների սրտում ապավինեմ,
Սիրտս պարզած թովիչ ղողանջների ձայնին՝
Անցնեմ որպես դղիրդ համայն երկրագնդով,
Տված իմ նեկտարը կյանքի խոր հնձանին՝
Դառնամ հոգիները գոտեպնդող...
Սիրտս՝ ծնծղա-զարկի, հոգիս՝ թմբուկ-թնդա,
Ձայնս՝ ամպրոպ-շաչի եզերքից մինչ եզերք,
Երգս հեռուներում մոտիկից հռնդա,
Մոտիկ՝ հեռուներից արևի պես կիզե...
Եվ հանդարտված հոսի խաղաղ ու լայնահուն
Դաշնությամբ մի, անցած փոթորկին միացած,
Գալիք հեռուների բիլ երկնակամարում
Ժպտա որպես պայծառ, երփներանգ-ծիածան...
