Օ՜, դո՛ւ, անհամարձակ շարժում՝ երկմտում, հեռացի՛ր,
Սատանայի գիրկը, անկա՛րգ...
Իսկ դու լսիր, պոե՛տ, հայցը այս նորածին
Այս թոթովող մանկան:
...Ի՞նչ է հայցում քեզնից նա, ինքն էլ չգիտե,
Մի անանուն, անկամ խոկում է այդ միայն,
Այն , որ մշուշ է լոկ, ինքդ ահա դիտիր,
Այն, որ բիլ երկինք է, դիտիր հենց այն:
